قاصدک

بیا که آسمون قیامت بشه

زمین پر از آیه رحمت بشه

فرشته هم خدا خدا میکنه

به جشن میلاد تو دعوت بشه

من و شبهای انتظار

من و دردای بی شمار

من و چشمای بی قرار

اقا

بیا و از خدا بخون

بیا و پیش ما بمون

بیا یا صاحب الزمون

اقا

شب وصالت صبح محشره

دوباره پلکم داره میپره

خیره به راهت چشم مادره

شب جدایی منو سحر کن

بیا و از مقابلم گذر کن

چله نشینه هر سه شنبه هستم

به جمکران قلب من نظر کن

تو همای سعادتی

تو خدای کرامتی

توشکوه ولایتی

آقا

سر من زیر پای تو

دل من در هوای تو

همه ذکرم دعای تو

آقا

تویی تو تنها منجی بشر

بیا تموم شه این همه سفر

بیا و ما رو باخودت ببر
 

آیه : یَـآ أَیُّـهَا الَّـذِینَ آمَنُـواْ اِجْـتَـنـِبـُواْ كَثِـیـراً مِّـنَ الظَّـنِ‏ّ إِنَّ بَعْـضَ الظَّـنِ‏ّ إِثْـمٌ وَلَا تَجَسّـَسُـواْ وَلَا یَغْـتـَب بَّعْـضُـكُـم بَعـْضـاً أَیُحـِبُّ أَحَـدُكُـمْ أَن یـَأْكُـلَ لَـحْـمَ أَخِـیـهِ مَـیْـتـاً فَـكَرِهْـتُـمُـوهُ وَاتَّـقـُواْ الـلَّـهَ إِنَّ الـلَّـهَ تَـوَّابٌ رَّحِـیـمٌ‏ (حجرات -12)

ترجمه : اى كسانى كه ایمان آورده ‏اید! از بسیارى گمان‏ ها دورى كنید، زیرا بعضى گمان‏ ها گناه است. و (در كار دیگران) تجسّس نكنید و بعضى از شما دیگرى را غیبت نكند، آیا هیچ یك از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد؟ (هرگز) بلكه آن را ناپسند مى‏دانید و از خدا پروا كنید، همانا خداوند بسیار توبه ‏پذیر مهربان است.

پیامبر اكرم (ص) :  در شب معراج ، مردمى را دیدم كه چهره ‏هاى خود را با ناخن‌هایشان مى ‏خراشند .

پرسیدم : اى جبرئیل ، اینها كیستند ؟ گفت : اینها كسانى هستند كه از مردم غیبت مى‏ كنند و آبرویشان را مى ‏برند .( منتخب میزان الحكمة- 436)

چند نكته:

1-   غیبت آن است كه انسان در غیاب شخصى چیزى بگوید كه مردم از آن خبر نداشته باشند و اگر آن شخص بشنود، ناراحت شود.( وسائل، ج‏8، ص‏600)

2-  رسول خدا(ص): دست از سر مرده‏ ها بردارید و بدى ‏هاى آنان را بازگو نكنید، كسى كه مُرد، خوبى‏ هایش را بیان كند.( نهج‏الفصاحه، حدیث‏264)

3-   امام صادق‏ علیه السلام فرمود: غیبت كننده اگر توبه كند، آخرین كسى است كه وارد بهشت مى‏ شود و اگر توبه نكند، اوّلین كسى است كه به دوزخ برده مى‏ شود.( مستدرك، ج‏9، ص‏117)

4-  امام رضا علیه السلام از امام سجاد علیه السلام نقل مى ‏كند كه هر كس از ریختن آبروى مسلمانان خود را حفظ كند، خداوند در قیامت لغزشهاى او را نادیده مى ‏گیرد.( بحار، ج‏72، ص‏256)

5-  پیامبر اكرم‏ صلى الله علیه وآله فرمودند: هر كس زن یا مردى را غیبت كند، تا چهل روز نماز و روزه ‏اش پذیرفته نمى ‏شود.( بحار، ج‏72، ص‏258)

6-  پیامبر صلى الله علیه وآله فرمودند: در قیامت هنگامى كه نامه‏ ى اعمال انسان به دست او داده مى ‏شود، عدّه‏ اى مى ‏گویند: چرا كارهاى خوب ما در آن ثبت نشده است؟ به آنها گفته مى‏ شود: خداوند، نه چیزى را كم و نه چیزى را فراموش مى ‏كند، بلكه كارهاى خوب شما به خاطر غیبتى كه كرده ‏اید از بین رفته است. در مقابل افراد دیگرى، كارهاى نیك فراوانى در نامه‏ ى عمل خود مى ‏بینند و گمان مى ‏كنند كه این پرونده از آنان نیست، به آنها مى ‏گویند: به‏ واسطه ‏ى غیبت‏ شدن، نیكى ‏هاى كسى كه شما را غیبت كرده، براى شما ثبت شده است.( بحار، ج‏72، ص‏259)

یکی از مهمترین صفات الهی «قدرت» است، متکلمین قدرت را «صحة الفعل و التّرك» تعریف کردند؛ یعنی «قادر» کسی است که هم بتواند فعلی را انجام دهد و هم بتواند ترک کند. اما فلاسفه معتقد اند قدرت «الفعل عند المشیئة و الترك عند عدمها» می باشد؛ یعنی قادر کسی است که هر وقت اراده انجام کاری را داشته باشد، بتواند آن را انجام دهد و هر وقت چنین اراده ای نداشت، انجام ندهد.
به هر حال به نظر می رسد هر دو گروه در صدد بیان این نکته بوده اند که «قدرت» را به عنوان وصفی از اوصاف کمالی برای خداوند سبحان اثبات کنند و بگویند خداوند تبارک و تعالی موجودی است که هر وقت اراده کن، می تواند خلق کند و هر کاری که ممکن باشد انجام دهد.
                          

دلایل قدرت الهی:

1. آدمی با نگاهی گذرا به پیرامون خود می تواند به راحتی تصدیق کند که خدا و به وجود آورنده این عالم موجودی بسیار قدرتمند و خلاق است؛ چرا که او این همه موجودات کوچک و بزرگ را با قدرت خویش، از هیچ آفریده است و این مهمترین دلیل بر قدرت خداوند متعال است. قدرت او نیز مطابق و مناسب با وجود خود اوست، یعنی چون او وجودی بینهایت دارد قطعا قدرت او نیز بینهایت است و به هر امر ممکنی تعلق می گیرد. یعنی هر گاه شیئ خود استحاله وجودی نداشته باشد و ممکن باشد، اگر اراده الهی به آن فعل تعلق گرفت، قطعا محقق می شود. اما اگر سوال کنید آیا خداوند متعال می تواند مثلا سنگی را بیافریند که خود او نتواند آن را بلند کند؛ یا این که آیا خداوند متعال می تواند جهانی با این عظمت را در یک تخم مرغ قرار دهد؟ در پاسخ باید گفت: نه خداوند هم نمی تواند، به این خاطر که این امر خود، غیر ممکن است و قدرت خدا به امر ممکن تعلق می گیرد. پاسخ مفصل این پرسش را در این پست می توانید دنبال کنید«قدرت مطلق الهی».
2. قاعده مهم «فاقد الشئ» نمی تواند «معطی الشئ» باشد. با این توضیح: هر گاه موجودی خود دارای صفتی نباشد، هرگز نمی تواند به دیگران آن صفت را ببخشد. حال باید گفت  انسانی که مخلوق خداوند متعال است و تمام هستی و کمالات خود را از خداوند متعال گرفته است؛ قطعا دارای قدرت می باشد، پس در خالق و بوجود آوردنده او باید این صفت باشد، بلکه باید به نحو کاملتر و بهتر وجود داشته باشد.
در نتیجه: یکی از صفات ذاتی و غیر قابل انکار خداوند متعال «قدرت» او بر انجام تمام افعال ممکن است.

چرا امامان(ع) با این‌که به زمان شهادت خود، علم غیب داشتند در جهت جلوگیری از آن اقدامی صورت ندادند؟

برای دست یابی به پاسخ، بیان چند مطلب ضروری است:

1. در این که آیا ائمه به صورت تمام و مطلق علم غیب به تمام وقایع و حوادث آینده، از جمله زمان و مکان شهادت خود داشتند، محل بحث و بررسی است.

2. بر فرض ثبوت علم امامان از طریق غیب به زمان و مکان شهادتشان باید گفت:

اوّلاً: هر انسانی روزی می میرد و اگر کسی هر اندازه هم علم داشته باشد، از این قاعده مستثنا نیست. پس علم شخص مانع از مرگ و یا شهادت او نمی شود.

ثانیاً: قضا و قدر خداوند اگر حتمی شود به هیچ وجه عوض شدنی نیست.

ثالثاً: علم امامان از طریق غیب به زمان مکان شهادتشان فقط علم به یک واقعه حتمی است و رضایت آن بزرگواران به این قضا و قدر موجب ترفیع درجات آنها می شود.

نتیجه: پس جلوگیری نمودن از بهترین مرگ؛ یعنی شهادت که مطابق با خواست حتمی خدای متعال است، معنایی غیر از عدم رضایت به خواست خداوند، ندارد که چنین امری نه تنها از آنان بعید است، بلکه آنچه را که از گفتار و کردار آنها استفاده می شود، این است که آنها راضی به قضای الاهی و تسلیم امر پروردگار بودند.